Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Duo Reges: constructio interrete. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Bork: Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Bork: Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Audeo dicere, inquit.: An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Bork: Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Audeo dicere, inquit.: Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Eaedem res maneant alio modo. Ac tamen hic mallet non dolere. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Si enim ad populum me vocas, eum. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Confecta res esset. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Optime, inquam. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Cur id non ita fit? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Quanta autem ab illis varietas argumentorum ratione
concludentium eorumque cum captiosis interrogationibus
dissimilitudo! Quid, quod plurimis locis quasi denuntiant,
ut neque sensuum fidem sine ratione nec rationis sensibus
exquiramus?

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba
rapiunt;

Iam vero animus non esse solum, sed etiam cuiusdam modi debet esse, ut et omnis partis suas habeat incolumis et de virtutibus nulla desit.